Zator mózgu

Ludzki skrzep maszeruje korytarzem, pośród tysięcy skrzepów zakrzepłych. Nic go nie wyróżnia. Umysł chwilowo ogarnięty istotą idei abstrakcyjnych. Mentalna fascynacja Wielką Brytanią przejawia się w prozaicznym nadruku na koszulce. I przypomina się skrzepowi wypowiedź niezidentyfikowanego kogoś, w przestrzeni czasowej kiedyś, powierzchniowo znajdująca swoje miejsce gdzieś. Skrzep dokładnie nie pamięta, bo dziury w mózgu ma. W każdym razie pewien ktoś, swoją drogą, pewnie jakiś konserwatysta zaściankowy, pisał sobie felieton, bądź inne coś, wyrażając dezaprobatę społeczeństwa w którym, młodzież promuje obce kultury przyodziewając się w koszulki z zagranicznymi flagami, hołdując obcemu krajowi, obyczajom obcym, obcości samej w sobie. Przesłanie artykułu można sklecić w słowach jak tak można, hańba, hańba, zdegenerowana młodzież, polska über alles! 
I ludzki skrzep się zastanawia, czy głupota tego ktosia jest wrodzona, czy nabyta. Młodzież, tak zwana, nie nosi koszulek z flagami w celu szerzenia kosmopolityzmu, a jedynie bo moda, bo ładne gwiazdeczki, paseczki i kolorki. A sztandar nasz, narodowy smutny jest, a na dodatek nic głębszego nie wyraża. Dobry ewentualnie dla równie smutnych skinheadów, noenazistów, kiboli tudzież nacjonalistów innych. Pejoratywność sama w sobie.
W odróżnieniu od skrzepa. Który z dumą przyodziewa i celowo. Który faktycznie kosmopolitą jest i polskości się wyrzeka, bo to strefa kolekcjonująca wojujące skrajności, wszystkie równie bezmózgie. Bo przydałoby się trochę polotu i finezji w tym smutnym jak pizda, nędznym filistrów narodzie. I jednocześnie zdaje sobie sprawę, że nic nie jest czarno-białe. Konkretne. Dające się całkowicie sklasyfikować, zaszufladkować i zdefiniować. Ale tutaj wszystko oscyluje w granicach szarości. A skrzep jednak woli, gdy pomiędzy barwami tęczy się waha.
Jak w Wielkiej Brytanii. Co nie implikuje faktu, że się z Wielką Brytanią utożsamia. To tylko przykład, jeden z wielu. I akurat koszulki były.
Ludzki skrzep przechadza się ideowo, w granicach personalnego futuryzmu, ściągając na siebie mimowolne, znudzone spojrzenia współuczniów, współwięźniów, współobywateli. 
Ludzki skrzep posiada odruchy obserwowania, myślenia, tworzenia. Ludzki skrzep jest wynarodowioną gnidą, która poprzestanie na marzeniach o emigracji. Jakie to wszystko bez znaczenia.


Nie wiem dlaczego awansowałam się do rangi ludzkiego skrzepu, nie wiem dlaczego łatwiej mi pisać o sobie w trzeciej osobie. Nie wiem dlaczego piszę takie pierdoły, skoro jutro jest samo w sobie przesycone sprawdzianami, pytaniami, kartkówkami niezapowiedzianymi. Co się martwię, jestem skrzepem, mam destrukcyjną możliwość sprowokowania zatoru.

Zacny zespół. Brytyjski.